Peter Eisenman

Stekao je slavu time što je bio jedan od najkontroverznijih ličnosti savremene arhitekture. Pošto je svoju reputaciju stekao kao teoretičar, postaje poznat kao član grupe "New York Five", zajedno sa Meier-om, Heiduk-om, Gwathmey-om i Stern-om, a najviše kao autor Wexner Center for the Visual Arts (Ohio State University, Columbus, Ohio, 1982-89). Mada izvori njegovih inspiracija variraju od teorija dekonstrukcije koje je formulisao Jacques Derrida do oblika zvučnog talasa, a najčešće do kompjuterskog "morphing" efekta on je zadržao želju da stvori arhitekturu koja uznemirava, koja je ponekad čak i neudobna za korisnike. On to ostvaruje neočekivanom geometrijom svojih građevina, gde su pravi uglovi i čisto vertikalne ili horizontalne površine retkost. Iako je takva arhitektura je više intelektualna nego senzualna, Eisenman-ova potreba da uznemirava usaglašena je sa trendom u modernoj umetnosti, koja često ne nalazi svoj put do sveta arhitekture.

Aronoff Center for Design and Art
Cincinnati, Ohio, 1988-96

Deo glavnog plana kampa koji sadrži objekte Frenk-a O. Gehry-ja, Michael-a Graves-a, Pei Cobb Freed-a i
Venturi-ja, Scott-a Brown-a, Aronoff centar za dizajn i umetnost koledža za dizajn i arhitekturu Univeziteta u Cincinnati-ju jedna je on najvećih završenih građevina Peter-a Eisenman-a, površine 25.000 kv.m od kojih je 12.000 kv.m. novoizgrađeno, sa troškovima izgradnje od 35 miliona dolara. U ovom delu smešten je izložbeni prostor, biblioteka, teatar, studio i kancelarijski prostor. Kao što arhitekt kaže "Projekat je zamišljen tako da izazove i izmeni način po kome obrazujemo ljude. Ne možemo više podučavati ljude da projektovanju površno i beznačajno; discipline projektovanja moraju preuzeti na sebe mnogo važniju ulogu u našem dobu informacija u kom dominiraju mediji više nego ikad ranije." Beskorisne forme nove strukture odnose se na zakrivljene površine tla i neke oblike postojećih građevina. Obzirom na relativno dug period od početnog projekta do završene građevine, ona možda ne reprezentuje trenutno stanje projektantskog razmišljanja Peter-a Eisenman-a, ali predstavlja njegove teorije jedne arhitekture koja ne mora obavezno biti udobna korisniku.