Naslovna strana
Predmet knjige odnosi se na period posleratne obnove stambenog fonda (1945-1950) kao i na period kada se formirala stambena izgradnja kakva, u suštini, i danas postoji, pod uticajem evropskih primera (1950-1967).
U masovnoj stambenoj izgradnji, za razliku od izgradnje monumentalnih javnih objekata ili ekskluzivnih vila, socijalni zahtevi po pravilu dominiraju nad estetskim a razni oblici racionalizacije i štednje sredstava obaveza su arhitekte, daleko više nego kreiranje umetničkih efekata. U skladu sa ovom opštom karakteristikom, najbolji deo rada arh.Dragane Mecanov upravo se odnosi na analizu društvenih odnosa, iz kojih nužno proističe razvoj pojedinih tipova stambenih objekata, na opšte karakteristike jednog turbulentnog perioda u kome su se osobenosti društvenog standarda pomerale gotovo iz godine u godinu, od siromašnog modela iz ranog posleratnog perioda do modela koji su u potpunosti odgovarali suvremenim evropskim tendencijama. Autorka, takođe, ispituje značaj i definiše uticaj evropske moderne na razvoj arhitektonskog izraza posleratne jugoslovenske arhitekture, a dominantno u okviru stambene izgradnje. U tom smislu, posebno je značajna hronološka shema koja eksplicitno naglašava razvoj događaja i paralelno posmatra društveno-političku strukturu događaja i razvoj arhitektonske misli kroz konferencije, javne nacionalne konkurse, izlaganja i relevantne publikacije. Upravo na ovaj način, rad predstavlja korisnu građu, kao polazni okvir za sve one koji se bave posleratnom arhitekturom u našem okruženju, kao i za širu čitalačku publiku kojoj kroz posmatrnje društevno-političkog okvira arhitektura biva približena na jedan nov i specifičan način. Posebno se može izdvojiti zanimljiva periodizacija kroz tematske okvire bazirane na tendencijama razvoja društva u celini i načina na koji se isti prepoznaju kao modeli u stambenoj arhitekturi.
Takođe se izdvaja dosledno obrađena i na jednom mestu sakupljena značajno obimna građa dominantno višeporodične stambene arhitekture posleratnog Beograda, koja može predstavljati osnov za vrednovanje posleratne stambene arhitekture uopšte. Posebno se izdvaja doslednost u uporednoj analizi brojnih primera, kao korisna građa najmlađoj grupi čitalaca, studenata arhitekture, kao osnov za temeljno obrazovanje u oblasti projektovanja stambene arhitekture.
Taj teorijski, više nego istoriografski pristup materiji, jeste značajnija crta ovog dela. Takav pogled na razvoj posleratne stambene arhitekture Beograda jeste veliki doprinos našem saznavanju ukupnog društvenog razvoja. Od manjeg je značaja pokušaj utvrđivanja karakterističnih primera u kojima umetnička nastojanja dominiraju nad društvenim, prevashodno ekonomskim efektima. Ovde se misli na izbor dela veoma istaknutih stvaralaca (Mitrović, Macura, Jovanović) koji se za razliku od Mihaila Čanka ili Mate Bajlona nisu bavili tipskim već unikatnim modelima.
U svakom drugom pogledu ovaj rad zavređuje punu pažnju istraživača i predstavlja veliki doprinos stručnoj literaturi u oblasti teorije stambene izgradnje.
Recenzenti dela su Dr arh.Zoran Manević, i Dr arh.Ana Nikezić, a ocenu naučnog dela uradio je doc.arh. Ivan Rašković.
Knjiga se može nabaviti u izdavačkoj kući “Zadužbina Andrejević” u Beogradu (tel: 011/240-10-45), kao i u bibliotekama i knjižarama koje u fondu pored standardne belatristike imaju i naučnu i stručnu literaturu.