Istorijski period Antika
Teritorija Srbije, Bosne i Hercegovine, Crne Gore i Makedonije
Kada pokusamo da razdvojimo praistorijsku od anticke umetnosti na ovim prostorima, nailazimo na istrazivacke probleme. Presudnu ulogu kod proucavanja imaju geografija, odnosno kulturno - istorijski i drustveno - ekonomski momenti. Vec od VI veka pre N.E. pocinje nova faza razvoja, koja je vezana za procvat i jacanje plemenske aristokratije Ilira i njihovih suseda, kao i siroko razvijene trgovinske veze sa Grcima. U poslednjim vekovima pre N.E., tacnije od III veka, na teritorijama zaledja i obale Jadrana, kao i u uzoj oblasti anticke Makedonije, je kultura ove vrste, koja je popularno po nekim istrazivacima arheologije nazivana domorodackom, helenizirana u potpunoj meri, i to u periodu od IV veka pre N.E., putem aktivnosti grckih kolonija jadranske obale, kao i direktnim kontaktima sa Grcima. Nalazi helenistickog karaktera iz nekropole ovog vremena u Budvi, kao i oni u Gostilju, tacnije u Crnoj Gori, i to oblast Ilirskih labeata na Skadarskom jezeru, kao i niz nalaza iz Makedonije, ukazuju bez sumnje na helenizaciju kulture na ovom tlu. Urbanizacija u Makedoniji, sa formiranjem gradskih naselja, jos vise potvrdjuje tu cinjenicu. U Demir kapiji se pronalazi niz antickih vaza, medju kojima je najpoznatija tzv. Mejdijas vaza, koja ukazuje na veliki uticaj umetnickog zanatstva Grcke, u tim geografskim oblastima. U helenistickom grobu iz Tarinaca kod Stipa, danasnja Makedonija, nalazimo elemente umetnickog zlatarstva vezanog za starobalkanske, prvenstveno tracke tradicije. Ostava iz Tekije, iz I veka N.E., na Dunavu, upucuje na stare dacke elemente, uz uticaje umetnickog stvaranja i koncepcija Rimljana, narocito u nakitu i votivnim ikonama.
Politika stvaranja rimskih provincija, ovde i u drugim delovima Imperije, nosi pecat odredjenog adaptiranja principa rimskog - upravno politickog sistema regionalnim uslovima i etnickim specificnostima odredjenih krajeva koji obuhvataju vise administrativnih jedinica Imperije, potpuni je odraz ovakve rimske politike - simbioze i sazimanja starog autohtonog, sa novim, specificno rimskim.
O urbanizmu i arhitekturi se jos uvek ne zna dovoljno, sem za gradove kao nalazista za iskopavanja arheologa. Tako su, Stobi,danas Gradsko u Makedoniji, Doclea, danas Duklja kod Podgorice, Scupi danasnje Skoplje, Sirmium danasnja Sremska Mitrovica i Singidunum danasnji Beograd, jos uvek nedovoljno istrazeni. Ipak, iskopavanja omogucavaju arhitektima upoznavanje njihovog urbanizma i arhitektonskih objekata poput hramova, bazilika i termi. Raskos gradjevina se manifestuje i u izvanrednim mozaicima, u gradovima Scupi, Gamzigrad, Bitola, a to je odraz visokog urbanog razvitka i prefinjenog ukusa romanizovanog stanovnistva tih krajeva.
U plastici rimske epohe I-IV/ VI vek N.E. susrecemo se sa 2 osnovne komponente:
1. rimska, klasicna : koja se izrazava u brojnim kopijama grckih originala
2. autohtona: koja je lokalna, provincijska varijanta.
Prvoj grupi pripada i Atina Partenos iz nalazista Bitola, Makedonija, koja spada u verovatno najvernije reprodukcije antickog originala. Zatim, tu je i Skopasovska Menada iz nalazista Stobi, Makedonija, pa Herakle i Telef iz Singidunuma, Srbija, koji donekle podsecaju na Praksitelovog Hermesa. Takodje, vazne umetnicke vrednosti ima i brozani Herakle iz Temnica kod Zajecara, Srbija, koji predstavlja vanrednu kopiju Lisipovog Herakla Epitrapeziosa. U tom kontekstu, treba obratiti paznju na poseban razvoj rimskog portreta, ciji vrhunski domet predstavlja glava Trajanovog oca iz Kostola, mesto Pontes na Dunavu, kao i vrhunski portreti Konstantina Velikog iz Naisusa, danasnji Nis, Srbija. Tu su i remek dela Carica iz Balajnice kod Nisa, kao i delovi paradnih slemova iz Gornje Mezije, Srbija, kao i poznato umetnicko delo Kameja iz Kusatka, koja ima u sebi predstavu cara trijumfatora, tehnike rada u sardoniksu i sa savrsenom likovnom kompozicijom i tako spada u red najocuvanijih eksponata i objekata te vrste perioda kasne epohe Rimskog perioda, kraj III i pocetak IV veka N.E.
Isto tako, lokalne umetnicko - zanatske radionice sa svojim specificnim naivno - primitivnim stilom, koje imaju lokalne odlike u motivima, odeci, stavovima i obradama tematike, deluju na svim ovim teritorijama i daju bogatu skalu umetnickog stvaralastva. Tu narocito, dolazi do izraza duh Ilira i njihovih domorodaca u vreme dominacije Rimljana, kao i njihovo prilagodjavanje novim likovnim formama i uslovima. Tako, nadgrobni spomenici iz Komina i Kolovrata, iz Pljevlje u Crnoj Gori, zatim primitivna skulptura genija iz Stojnika, Gornja Mezija, Srbija, kao i niz naivnih i nezgrapnih bozanstava lokalnog karaktera, koja su vezana za domordacke ili orijentalne kultove, tzv.Atisi sa podrucja Zapadne Srbije, kao i prikaz pokojnika na nadgrobnim stelama sa specificnim odelom i nakitom, iz Klokota na Kosovu, izraz su duha autohtonog stanovnistva. Ovi ljudi u rimskom periodu nalaze snage i duha da dodju u dodir sa svojim korenima, makar nevesto i naivno, ali iskreno izrazavajuci shvatanja u vremenu potpuno nove rimske uprave i vlasti na tom podrucju Balkana.